bracketing

bracketing (język polski)

efekt użycia bracketingu (1.1)

wymowa:

(spolszczona) ‹braketing›

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fot. technika polegająca na fotografowaniu tego samego kadru z lekko zmienionymi parametrami ekspozycji – od niedoświetlenia do prześwietlenia, czasem także z różną ostrością lub balansem bieli

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bracketing
dopełniacz	bracketingu
celownik	bracketingowi
biernik	bracketing
narzędnik	bracketingiem
miejscownik	bracketingu
wołacz	bracketingu

przykłady:

(1.1) Współczesne lustrzanki dysponują automatycznymi funkcjami bracketingu i potrafią wykonywać całe serie ekspozycji o czasach naświetlania dłuższych i krótszych od tego wyznaczonego automatycznie. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

(1.1) autobracketing

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bracket mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. auto- + bracketing

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Fotografia

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bracketing

źródła: