ostrość

ostrość (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przejaw bycia ostrym (jak nóż)

(1.2) fot. wyrazistość szczegółów obrazu

(1.3) wyrazistość widzenia, słuchu, węchu

(1.4) surowość sądów

(1.5) wyrazistość rysów twarzy

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ostrość
dopełniacz	ostrości
celownik	ostrości
biernik	ostrość
narzędnik	ostrością
miejscownik	ostrości
wołacz	ostrości

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ostrze n, ostrzenie n, ostrzyciel mos

czas. ostrzyć ndk.

przym. ostry

przysł. ostro

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ostry + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sharpness; (1.2) definition, nastawiać ostrość: focus; (1.3) keenness; (1.5) sharpness
• duński: (1.1) skarphed w; (1.2) skarphed w; (1.3) skarphed w; (1.4) skarphed w
• hiszpański: (1.2) nastawiać ostrość: enfocar; (1.3) agudeza ż, nitidez ż; (1.4) severidad ż
• niemiecki: (1.1) Schärfe ż; (1.2) Schärfe ż; (1.3) Klarheit ż, Schärfe ż; (1.4) Härte ż, Schärfe ż

źródła: