potrafić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pɔˈtrafʲiʨ̑], AS[potrafʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany

(1.1) umieć coś zrobić, wiedzieć, jak coś zrobić
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Nie potrafił nawet naprawić cieknącego kranu.
(1.1) Ty po prostu nie potrafisz kłamać.
składnia:
(1.1) potrafić +bezokol.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) umieć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  • Różnica znaczeniowa między umieć a potrafić: umieć dotyczy głównie wiedzy nabytej teoretycznie, a potrafićpraktycznie
  • Czasownik potrafić jest wyjątkiem, gdyż gramatycznie należy do czasowników dokonanych, a jednak jego odmienione postaci typu potrafię, potrafisz, itd. mogą pełnić zarówno funkcję czasu teraźniejszego, jak i przyszłego (współcześnie nie funkcjonuje bowiem forma potrafiać[2]). Z tego względu niektórzy normatywiści nie aprobują form typu będę potrafić/potrafił oraz imiesłowów czynnych takich jak potrafiący[1][3].
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: umieć
źródła:
  1. 1,0 1,1 Andrzej Markowski (red.), Wielki słownik poprawnej polszczyzny, PWN, Warszawa 2004, s. 840.
  2.   Porada „potrafię” w: Poradnia językowa PWN.
  3. potrafić. W: Dobryslownik.pl — słownik języka polskiego i poradnia językowa [on-line]. dobryslownik.pl. [dostęp 2018-11-09].