мочь

мочь (język rosyjski)

transliteracja:

močʹ

wymowa:

IPA: [mot͡ɕ], ​

znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. смочь)

(1.1) móc

odmiana:

(1.1)

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1 os.	2 os.	3 os.	1 os.	2 os.	3 os.
bezokolicznik		мочь
czas teraźniejszy		могу́	мо́жешь	мо́жет	мо́жем	мо́жете	мо́гут
czas przeszły	m	мо́г			могли́
	ż	могла́
	n	—		могло́
tryb rozkazujący		пусть могу́	моги́	пусть мо́жет	давай(те) мочь	моги́те	пусть мо́гут
czas przyszły		бу́ду мочь	бу́дешь мочь	бу́дет мочь	бу́дем мочь	бу́дете мочь	бу́дут мочь
pozostałe formy imiesłów przymiotnikowy czynny czasu teraźniejszego могу́щий imiesłów przymiotnikowy czynny czasu przeszłego мо́гший imiesłów przysłówkowy uprzedni мо́гши

przykłady:

(1.1) Я же профессиона́л и, есте́ственно, не могу сиде́ть без де́ла. → Przecież jestem profesjonalistą i naturalnie nie mogę siedzieć bez zajęcia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. смочь dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *mogti

uwagi:

źródła: