bowiem

bowiem (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbɔvʲjɛ̃m], AS: [bovʹi ̯ẽm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​

​

znaczenia:

spójnik

(1.1) książk. spójnik przyłączający zdanie zawierające przyczynę, wyjaśnienie, uzasadnienie, do zdania poprzedniego

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Był to najdłuższy etap, jechali bowiem z małą tylko przerwą przez godzin osiemnaście.

(1.1) Nic nie odpowiedziałem marynarzowi, jeno spojrzałem na kapitana, czekając, co powie. Czułem bowiem, że marynarz spogląda na mnie podejrzliwie.

(1.1) Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, bowiem ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym

składnia:

(1.1) Umieszczany zwykle po pierwszym wyrazie przyłączanego zdania, czasem po grupie wyrazów (np. nie rozdziela się w ten sposób czasownika zwrotnego od się), czasem na początku zdania podrzędnego (zob. trzeci przykład).

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bo, dlatego że, gdyż, ponieważ, przest. albowiem, przest. jako że

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Nie powinno się stawiać spójnika bowiem na początku zdania; należy go umieszczać na drugim lub nawet trzecim miejscu.

(1.1) Spójnika tego należy używać w języku pisanym, a unikać w mówionym.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) because, for
• litewski: (1.1) todėl kad, tam
• łaciński: (1.1) enim, etenim, nam, namque
• rosyjski: (1.1) потому что
• ukraiński: (1.1) бо

źródła: