marynarz
marynarz (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mar. człowiek należący do załogi okrętu lub statku; zob. też marynarz (zawód) w Wikipedii
- (1.2) wojsk. najniższy stopień w polskiej marynarce wojennej; zob. też marynarz (stopień wojskowy) w Wikipedii
- (1.3) żegl. niższa, nieoficerska funkcja na statku marynarki handlowej; zob. też marynarz (funkcja) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik marynarz marynarze dopełniacz marynarza marynarzy celownik marynarzowi marynarzom biernik marynarza marynarzy narzędnik marynarzem marynarzami miejscownik marynarzu marynarzach wołacz marynarzu marynarze
- przykłady:
- (1.1) Nie każdy może zostać marynarzem.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. marynarka ż, marynistyka ż
- przym. marynarski, marynistyczny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- skrót: mar.
- zob. też marynarz w Wikipedii
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) detar m, marinar m
- angielski: (1.1) seaman
- arabski: (1.1) بحار m, ملاح m, بحري m
- baskijski: (1.1) marinel; (1.2) itsasgizon
- białoruski: (1.1) марак m
- bułgarski: (1.1) моряк m
- chorwacki: (1.1) mornar m
- czeski: (1.1) námořník m, lodník m
- duński: (1.1) sømand w
- esperanto: (1.1) maristo
- francuski: (1.1) marin m
- gruziński: (1.1) მეზღვაური
- hiszpański: (1.1) marino m, marinero m
- kaszubski: (1.1) maréna m, marina m, marinôrz m, òkrãtnik m
- kataloński: (1.1) marí m
- kazachski: (1.1) теңізші, кемеші
- litewski: (1.1) jūrininkas m, jūreivis m
- niderlandzki: (1.1) zeeman m; (1.2) matroos m
- nowogrecki: (1.1) ναύτης m
- portugalski: (1.1) marinheiro m
- rosyjski: (1.1) моряк m, матрос m
- starogrecki: (1.1) ναύτης m
- szwedzki: (1.1) sjöman w
- ukraiński: (1.1) матро́с m, моря́к m
- węgierski: (1.1) tengerész
- wietnamski: (1.1) thủy thủ
- wilamowski: (1.1) mariner m; (1.2) mariner m;c(1.3) mariner m
- włoski: (1.1) marinaio m, pot. marò m
- źródła: