bochenek
bochenek (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bochenek bochenki dopełniacz bochenka bochenków celownik bochenkowi bochenkom biernik bochenek bochenki narzędnik bochenkiem bochenkami miejscownik bochenku bochenkach wołacz bochenku bochenki
- przykłady:
- (1.2) Kochany, kup mi po drodze dwa duże bochenki chleba i trzy słodkie bułeczki z jabłkiem.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.pol. bochniec < śwn. vochenz lub śwn. vochenze < pragerm. fochenza[1]
- por. wł. focaccia[1]; por. czes. bochánek, czes. bochník[2]
- źródłosłów nazwiska Bochenek
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) loaf
- białoruski: (1.2) буханка ż
- jidysz: (1.1) לעבל n (lebl), לאַבן m (labn)
- rosyjski: (1.2) буханка ż
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Roman Zawiliński, Streszczenie „Prac Filologicznych”, „Poradnik Językowy” nr 3/1908, s. 46.
- ↑ Hasło „bochenek” w: Izabela Malmor, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-262-0146-2, s. 54.