bielizna

bielizna (język polski)

wymowa:: IPA: [bʲjɛˈlʲizna], AS: [bʹi ̯elʹizna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j ^ⓘ

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1-2)

przykłady:: (1.1) Rozwiesiłam bieliznę na sznurku, żeby szybciej wyschła.; (1.2) Gdzie odpowiedzialni za jadalnię trzymają czystą bieliznę stołową ?; (1.2) Zakonnice piorą bieliznę ołtarzową co kilka tygodni.

kolokacje:: (1.1) bielizna damska / dziecięca / męska / nocna • bielizna osobista • zmiana / zmienianie bielizny; (1.2) bielizna kościelna / pościelowa / stołowa

wyrazy pokrewne:: rzecz. biały mos, biel ż, bielenie n, bieliźniarstwo n, bieliźniarz mos, bieliźniarka ż, białko n, bielak mzw; przym. bieliźniany, biały, bieliźniarski; czas. bielić ndk., pobielić dk., wybielić dk.; przysł. bieliźniarsko

etymologia:: pol. biały + -izna < rdzeń bie-^[2]; prasł. *bělizna → biel, białość^[3]

angielski: (1.1) underwear, underclothes, lingerie; (1.2) linen
baskijski: (1.1) azpiko arropa
białoruski: (1.1) бялізна ż; (1.2) бялізна ż
czeski: (1.1) prádlo n
duński: (1.1) undertøj n
esperanto: (1.1) tolaĵo
francuski: (1.1) sous-vêtement m
hiszpański: (1.1) ropa interior ż, lencería ż, ropa blanca ż
kaszubski: (1.1) bielëzna ż
łotewski: (1.1) veļa ż
norweski (bokmål): (1.1) undertøy n
norweski (nynorsk): (1.1) undertøy n, underklede n
nowogrecki: (1.1) εσώρουχο n
rosyjski: (1.1) бельё n (belʹё); (1.2) бельё n (belʹё)
shona: (1.1) nduwe
słowacki: (1.1) prádlo n
szwedzki: (1.1) underkläder w
turecki: (1.1) iç çamaşırı
ukraiński: (1.1) білизна ż (bìlizna); (1.2) білизна ż (bìlizna)
wilamowski: (1.1) veš ż
włoski: (1.1) biancheria ż; (1.2) biancheria ż
wolof: (1.1) durose

1 2 Hasło „bielizna” w: SJP.pl.
↑ Jan Rozwadowski, O zjawiskach i rozwoju języka, „Język Polski” nr 5, listopad-grudzień 1921, s. 1-11.
↑ Hasło „bielizna” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.