sznurek
sznurek (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdrobn. od: sznur
- (1.2) cienka linka zbudowana z włókien; węższy sznur
- (1.3) wąski pas ułożony z pojedynczych elementów
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sznurek sznurki dopełniacz sznurka[1] sznurków celownik sznurkowi sznurkom biernik sznurek sznurki narzędnik sznurkiem sznurkami miejscownik sznurku sznurkach wołacz sznurku sznurki
- przykłady:
- (1.2) Potrzebne nam są jeszcze dwa sznurki, żeby rozwiesić całe pranie.
- (1.3) Sznurek aut ciągnął się po autostradzie.
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) linka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sznur mrz, sznurówka ż, sznurowanie n, sznurowadło n, sznurowanie n, zasznurowanie n, osznurowanie n
- czas. sznurować ndk., zasznurować dk., osznurować dk.
- przym. sznurkowy, sznurowy
- ims. zasznurowany
- związki frazeologiczne:
- iść jak po sznurku • Jurek, ogórek, kiełbasa i sznurek • pociągać za sznurki • układać pod sznurek • przysłowia: bogatego i na szubienicy diabli nie wezmą, a biednemu człowiekowi lada sznurek robi amen[2] • złego i sznurek nie utrzyma
- etymologia:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: sznur
- angielski: (1.2) string, cord, tape, twine
- arabski: (1.2) خيط
- białoruski: (1.1) шнурок m; (1.2) шнурок m; (1.3) шнурок m
- cerkiewnosłowiański: (1.1) вервь ż; (1.2) вервь ż; (1.3) вервь ż
- jidysz: (1.2) שטריקל n (sztrikl)
- kaszubski: (1.1) pòwrózk m; (1.2) pòwrózk m; (1.3) pòwrózk m
- niemiecki: (1.2) Schnur ż, Bindfaden m, Kordel ż
- rosyjski: (1.2) бечёвка ż, веревочка ż, шнурок m
- ukraiński: (1.1) шнурок m, мотузка ż
- wilamowski: (1.2) śniyla n
- włoski: (1.2) spago
- źródła:
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 4/1951, s. 6.