absolutorium
absolutorium (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌapsɔluˈtɔrʲjũm], AS: [apsolutorʹi ̯ũm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.• i → j , ⓘ
- podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•so•lu•to•rium[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) ofic. zatwierdzenie sprawozdania z działalności, zwykle finansowej; zob. też absolutorium w Wikipedii
- (1.2) ofic. zwolnienie od odpowiedzialności
- (1.3) ofic. ukończenie studiów wyższych bez dyplomu; zob. też absolutorium (szkolnictwo wyższe) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik absolutorium absolutoria dopełniacz absolutorium absolutoriów celownik absolutorium absolutoriom biernik absolutorium absolutoria narzędnik absolutorium absolutoriami miejscownik absolutorium absolutoriach wołacz absolutorium absolutoria
- przykłady:
- (1.1) Rada nadzorcza otrzymała absolutorium.
- (1.2) Prezes zyskał absolutorium od zarządu.
- (1.3) Student otrzymał absolutorium na wydziale historii.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. absolucja ż, absolut mos/mrz, absolutność ż, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzacja ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwent mos, absolwentka ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n
- czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
- przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
- przysł. absolutnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Absolutorium < p.łac. absolutorium[2] → zwolnienie < łac. absolvere < łac. absolvo → doprowadzić do końca; rozwiązywać, uwolnić < łac. ab + solvo → od- + rozwiązać, uwolnić
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) exoneration
- kaszubski: òdgrãda ż, absolutorium
- łaciński: (1.1) absolutorium
- niemiecki: (1.1) Entlastung ż
- słowacki: absolutórium n
- węgierski: (1.3) abszolutórium
- włoski: (1.1) approvazione ż
- źródła:
- ↑ Hasło „absolutorium” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 3.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 23.
absolutorium (język czeski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) absolutorium
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik absolutorium absolutoria dopełniacz absolutoria absolutorií celownik absolutoriu absolutoriím biernik absolutorium absolutoria wołacz absolutorium absolutoria miejscownik absolutoriu absolutoriích narzędnik absolutoriem absolutorii
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
absolutorium (język łaciński)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) zwolnienie
- odmiana:
- (1.1) absolutori|um, ~i (deklinacja II)
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: