absolutyzacja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌapsɔlutɨˈzaʦ̑ʲja], AS[apsolutyzacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.akc. pob., ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) traktowanie czegoś jako rzeczy absolutnej, niezmiennej, stałej, bezwzględnej
odmiana:
(1.1) [1]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) absolutyzacja Boga • absolutyzacja nauki / rozumu • absolutyzacja państwa / władzy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. absolucja ż, absolut mos/mrz, absolutność ż, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwent mos, absolwentka ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. absolutyzować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.