utykać (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. utkać)

(1.1) wypełniać czymś szpary, aby coś nie przedostało się przez nie
(1.2) pot. układać coś gdzieś ciasno
(1.3) tkając, robić coś z przędzy

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. utknąć)

(2.1) stawać, nie mogąc poruszać się dalej
(2.2) być przerywanym z powodu jakichś trudności
(2.3) pot. zatrzymywać się na dłużej wbrew własnej woli

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(3.1) chodzić niepłynnie z przyczyn chorobowych
odmiana:
(1.1-3) koniugacja I
(2.1-3.1) koniugacja I
przykłady:
(3.1) Nazywali go Kuternogą, ponieważ utykał na jedną nogę, i to utykał dość znacznie[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) uszczelniać, zatykać
(1.2) upychać, wtykać
(2.1) grzęznąć, więznąć, zatrzymywać się
(2.2) przerywać się, urywać się, zatrzymywać się
(3.1) kuleć, kuśtykać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. utykanie n
związki frazeologiczne:
(2.1) na świętego Ludwika koń na grudzie utyka
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mieszysław Maliński, Kuternoga