zatrzymywać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌzaṭʃɨ̃ˈmɨvaʨ̑], AS[zaṭšỹmyvać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zatrzymać)

(1.1) unieruchamiać coś
(1.2) przerywać jakiś proces, maszynę, robienie czegoś
(1.3) zachować coś dla siebie
(1.4) aresztować

czasownik zwrotny niedokonany zatrzymywać się (dk. zatrzymać się)

(2.1) stawać w miejscu
odmiana:
(1.1) koniugacja VIIIa
przykłady:
(1.2) Bonifacy zatrzymał wykonywanie programu komputerowego.
(1.3) Czy ten długopis nie będzie ci już potrzebny? Nie, zatrzymaj go (sobie)!
(1.4) Zatrzymywano go kilkakrotnie, ale nigdy nie postawiono mu konkretnych zarzutów.
(2.1) Samochód zatrzymywał się co chwilę w powoli przesuwającym się korku.
(2.1) Samochód w ostatniej chwili zatrzymał się przed przejściem dla pieszych.
składnia:
(1.1-3) zatrzymywać + B.
kolokacje:
(1.1) zatrzymywać samochód / pociąg / …
(1.2) zatrzymywać proces / produkcję / program komputerowy / silnik
(1.3) zatrzymywać coś komuś
synonimy:
(1.1) unieruchamiać, stopować
(1.2) wyłączać
(1.3) zarezerwować, odłożyć
(1.4) pojmać
antonimy:
(1.1-2) uruchamiać
(1.3) pozbywać się
(1.4) zwalniać, wypuszczać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zatrzymywanie n, zatrzymanie n
czas. trzymać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: