klamot (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈklãmɔt], AS[klãmot], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. niepotrzebny, stary przedmiot
(1.2) reg. (Poznań) kamień, głaz[1]
(1.3) reg. (Poznań) coś ciężkiego[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Czym prędzej wyjąłem z kartonu wszystkie klamoty i papiery.[2]
(1.2) Piotr wszedł na duży klamot i zaczął krzyczeć do tłumu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) drobiazg
(1.2) kamlot, zob. też kamień
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klamoty nmos, klamocik mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-3) niem. Klamotte[1]zbędne kamienie lub cegły
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kamień
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Anna Piotrowicz, Małgorzata Witaszek-Samborska, O żywotności zapożyczeń niemieckich w gwarze miejskiej Poznania, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 211.
  2. z Internetu