Czech (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ʧ̑ɛx], AS[čeχ]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba narodowości czeskiej, obywatel Czech[1] (Republiki Czeskiej), mieszkaniec Czech[1]; zob. też Czesi w Wikipedii
(1.2) mieszkaniec Czech (krainy historycznej)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(2.1) mit. słow. legendarny założyciel państwa czeskiego; zob. też Czech w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(3.1) środ. kolej. lokomotywa serii EP05
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Karel jest Czechem i mieszka w Pradze.
(2.1) Według legendy Czech był bratem Lecha i Rusa.
składnia:
kolokacje:
(1.1) słynny / wybitny / znany Czech • być Czechem • Czesi i SłowacyCzechosłowak • Czech wołyński
(2.1) Lech, Czech i Rus
(3.1) lokomotywa Czech
synonimy:
(1.1) pot. lekcew. pepik / Pepik, pepiczek / Pepiczek
(3.1) Czesio
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Czechy nmos, czeszki nmos, czechizm mrz, czeski mrz, czeszczyzna ż, czechizacja ż, czechizowanie n
forma żeńska Czeszka ż
przym. czeski
czas. czechizować, sczechizować
przysł. czesko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: CzechosłowakSłowak
(2.1) zobacz też: LechCzechRus
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „Czech” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Czech (język angielski) edytuj

wymowa:
enPR: chĕk, IPA/tʃɛk/, SAMPA/tSEk/
wymowa amerykańska?/i
homofony: checkcheque
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) Czech, Czeszka
(1.2) język czeski

przymiotnik

(2.1) czeski
odmiana:
(1) lp Czech; lm Czechs
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(2.1) Czech landsCzech Republic
synonimy:
(1.1) inhabitant of Czechia
(2.1) przest. Czechian, przest. Czechic, przest. Czechish
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Czechia, Czechoslovakia
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tak samo wymawia się słowa check i cheque
źródła: