występca (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. osoba popełniająca występki[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Starosta, któryby temu dosyć nie czynił, niechajby starostwa zbył, a za występcę przeciwko rzeczypospolitej mian był[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) winowajca, przestępca, grzesznik, zbrodniarz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. występ mrz, występek mrz, wystąpienie n, występność ż, występowanie n
czas. wystąpić dk., występować ndk.
przym. występny
przysł. występnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Występca” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
  2.   Hasło „występca” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Hasło „występca” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. Andrzej Frycz Modrzewski, O naprawie Rzeczypospolitej (tłum. Cyprian Bazylik, wyd. 1577)