grzesznik

grzesznik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɡʒɛʃʲɲik], AS: [gžešʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto grzeszy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	grzesznik	grzesznicy
dopełniacz	grzesznika	grzeszników
celownik	grzesznikowi	grzesznikom
biernik	grzesznika	grzeszników
narzędnik	grzesznikiem	grzesznikami
miejscownik	grzeszniku	grzesznikach
wołacz	grzeszniku	grzesznicy

przykłady:

(1.1) Mówił pan, że dosłownie lada tydzień nastąpi koniec świata, że zstąpią archaniołowie z ognistymi mieczami i będą ścinać głowy grzeszników.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zbłąkana owca, zbłąkana owieczka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) cudzołożnik, kłamca, zabójca

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. grzech m, grzeszek m

forma żeńska grzesznica ż

czas. grzeszyć ndk.

przym. grzeszny

przysł. grzesznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sinner
• azerski: (1.1) günahkar
• baskijski: (1.1) bekatari
• białoruski: (1.1) грэшнік m
• duński: (1.1) synder w
• hiszpański: (1.1) pecador m
• kazachski: (1.1) күнәһар
• niemiecki: (1.1) Sünder m
• rosyjski: (1.1) грешник m
• słowacki: (1.1) hriešnik
• szwedzki: (1.1) syndare w
• ukraiński: (1.1) грішник m
• walijski: (1.1) pechadur
• wilamowski: (1.1) zynder m
• włoski: (1.1) peccatore m

źródła: