wypuszczać (język polski)

edytuj
 
meteorolog wypuszcza (1.1) balon
 
człowiek wypuszcza (1.1) kaczkę
 
wierzba wypuszcza (1.2) pędy
wymowa:
IPA[vɨˈpuʃʧ̑aʨ̑], AS[vypuščać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypuścić)

(1.1) wyswobadzać coś lub kogoś, z uwięzienia, zamknięcia, przymocowania
(1.2) o roślinach: wydawać z siebie pędy, liście, pąki[1]

czasownik zwrotny niedokonany wypuszczać się (dk. wypuścić się)

(2.1) pot. wyruszać dokądś
(2.2) pot. ruszać w pogoń lub na łowy
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wypustka ż, wypuszczanie n, wypuszczenie n, puścizna ż, spuścizna ż
czas. wypuścić, puścić, puszczać
związki frazeologiczne:
słuchać jednym uchem, a drugim wypuszczać
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „wypuścić – wypuszczać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.