wtórnik

wtórnik (język polski)

wtórnik (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fot. metoda artystycznej obróbki zdjęć retuszem i metodami fotograficznymi

(1.2) fiz. elektron. regenerator sygnału; zob. też wtórnik w Wikipedii

(1.3) drugi egzemplarz dokumentu

(1.4) urz. kopia dokumentu posiadająca taką samą moc urzędową jak oryginał

(1.5) pot. przedmiot mający na celu dokładne odtworzenie jakiegoś przedmiotu

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wtórnik	wtórniki
dopełniacz	wtórnika	wtórników
celownik	wtórnikowi	wtórnikom
biernik	wtórnik	wtórniki
narzędnik	wtórnikiem	wtórnikami
miejscownik	wtórniku	wtórnikach
wołacz	wtórniku	wtórniki

przykłady:

(1.3) Najlepiej, jeśli wtórnik umowy weźmiesz do domu i uważnie zapoznasz się z jej treścią.

(1.4) Młody kierowca po przekroczeniu 20 punktów kierowany jest na kurs na prawo jazdy. Kierowcy doświadczeni muszą natomiast zaliczyć egzaminy państwowe (…). Natomiast o wtórnik prawa jazdy można wystąpić jedynie w przypadku zniszczenia, zagubienia lub kradzieży właściwego dokumentu.

składnia:

(1.3-5) wtórnik + D.

kolokacje:

(1.4) wtórnik certyfikatu / dokumentu / prawa jazdy

synonimy:

(1.2) wzmacniacz, powtarzacz

(1.3) duplikat, kopia, odpis

(1.5) duplikat, kopia, replika

antonimy:

(1.4) oryginał

(1.5) pierwowzór, oryginał

hiperonimy:

(1.4) dokument

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wtórność ż, wtórowanie n, zawtórowanie n, Wtórek m, wtorek mrz, wtóropis mrz

czas. wtórować ndk., zawtórować dk.

przym. wtóry, wtórny, powtórny

przysł. wtórnie, powtórnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wtóry + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wzmacniacz

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: duplikat

źródła: