retusz (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fot. mechaniczna lub chemiczna korekta negatywu lub pozytywu fotograficznego[1]
(1.2) przen. drobna korekta usuwająca lub ukrywająca wady, niedociągnięcia[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. retuszer mos, retuszerka ż, retuszowanie n, podretuszowanie n, podretuszowywanie n, poretuszowanie n, przeretuszowanie n, wyretuszowanie n, zretuszowanie n
czas. retuszować ndk., podretuszować dk., podretuszowywać ndk., poretuszować dk., przeretuszować dk., wyretuszować dk., zretuszować dk.
przym. retuszerski
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. retouche
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „retusz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „retusz” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 965.
  3. Hasło „retusz” w: Daniela Podlawska, Magdalena Światek-Brzezińska, Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-7446-842-8, s. 379.