wtórny

wtórny (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który powstał w wyniku przekształcenia, przetworzenia albo jako następstwo czegoś

(1.2) powstały, otrzymany po raz drugi

(1.3) mniej ważny od czegoś

(1.4) naśladowczy, nieoryginalny

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wtórny		wtórna	wtórne	wtórni	wtórne
dopełniacz	wtórnego		wtórnej	wtórnego	wtórnych
celownik	wtórnemu		wtórnej	wtórnemu	wtórnym
biernik	wtórnego	wtórny	wtórną	wtórne	wtórnych	wtórne
narzędnik	wtórnym		wtórną	wtórnym	wtórnymi
miejscownik	wtórnym		wtórnej	wtórnym	wtórnych
wołacz	wtórny		wtórna	wtórne	wtórni	wtórne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) surowiec wtórny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wtórność ż, wtórnik m, wtórowanie n, wtórność ż

czas. wtórować ndk.

przysł. wtórnie, po wtóre, powtórnie

licz. wtóry

przym. wtóry

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.3) secondary
• hiszpański: (1.1) secundario; (1.2) secundario; (1.3) secundario
• niemiecki: (1.1) sekundär
• nowopruski: (1.?) āntrins
• rosyjski: (1.3) вторичный

źródła: