wataha (język polski) edytuj

 
wataha (1.1) wilków
wymowa:
IPA[vaˈtaxa], AS[vataχa]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) łow. stado wilków lub dzików; zob. też wataha w Wikipedii
(1.2) przen. duża grupa ludzi, zwykle niebezpieczna lub uciążliwa dla otoczenia
(1.3) hist. oddział zbrojny, uzbrojona banda rabusiów, opryszków
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Wataha wilków może pokonać dziennie nawet sto kilometrów.
(1.2) Po Tatrach włóczą się teraz całe watahy turystów.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wataha wilków / dzików
synonimy:
(1.2) zgraja, banda
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) stado
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) wilk, dzik
wyrazy pokrewne:
rzecz. watażka m
związki frazeologiczne:
etymologia:
ukr. вата́га (wataha)[3]
uwagi:
archaiczna forma miejscownika lp, pochodząca od mianownika wataga: „watadze”.[4]
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Porada „łycha” w: Poradnia językowa PWN.
  2. 2,0 2,1   Porada „Doha” w: Poradnia językowa PWN.
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4.   Porada „wataha” w: Poradnia językowa PWN.