urzędniczy (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik dzierżawczy

(1.1) należący do urzędnika

przymiotnik relacyjny

(2.1) związany z urzędnikiem, dotyczący urzędnika

przymiotnik jakościowy

(3.1) charakterystyczny dla urzędnika, mający cechy urzędnika
odmiana:
(1-2)
(3.1)
przykłady:
(1.1) Przyjaciele przyjaciół rozpoczęli walkę o urzędnicze stanowiska w najróżniejszych resortach.
(2.1) Pan Zygmunt żyje z urzędniczej emerytury, dostając na rękę 3 tys. złotych.
(3.1) Epidemia urzędniczej niekompetencji rozlewa się na cały kraj od lat[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) urzędniczy garnitur • urzędnicze biurko / stanowisko
(2.1) urzędniczy awans / etat • urzędnicza funkcja / kadra / kariera / posada / praca / pensja
(3.1) urzędniczy bałagan / błąd • urzędnicza arogancja / bezduszność / bierność / gorliwość / indolencja / machina / mitręga / nadgorliwość / niekompetencja / niemoc / samowola / skrupulatność • urzędnicze zaniedbanie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. urząd mrz, urzędnik mos, urzędniczka ż, urzędas mos, urzędniczyna mos, urzędówka ż, urzędowanie n, urzędzik mrz
czas. urządzać ndk., urządzić dk., urzędować ndk.
przym. urzędowy, wewnątrzurzędowy, wokółurzędowy
przysł. urzędowo, urzędniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. urzędnik + -y
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: