indolencja
indolencja (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌĩndɔˈlɛ̃nt͡sʲja], AS: [ĩndolẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. bezradność, bezczynność, brak reakcji na sytuację
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik indolencja indolencje dopełniacz indolencji indolencji / przest. indolencyj celownik indolencji indolencjom biernik indolencję indolencje narzędnik indolencją indolencjami miejscownik indolencji indolencjach wołacz indolencjo indolencje
- przykłady:
- (1.1) Twoja indolencja intelektualna mnie przeraża.
- składnia:
- (1.1) indolencja + D.
- kolokacje:
- (1.1) indolencja poznawcza / urzędnicza / organizacyjna • rażąca / totalna indolencja • indolencja policji / polityków / władz
- synonimy:
- (1.1) niezaradność, niedołęstwo, niemrawość, bezradność, bezczynność, bierność, niedowład, pasywność, opieszałość, nieporadność, niemoc, inercja, impotencja
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) nieumiejętność
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. indolentny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. indolentia → nieczułość na ból[2]
- uwagi:
- zwykle w lp
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) indolence, indolency
- arabski: (1.1) قصر m
- duński: (1.1) indolens
- francuski: (1.1) indolence ż
- niemiecki: (1.1) Indolenz ż
- portugalski: (1.1) indolência ż
- rosyjski: (1.1) инертность ż, вялость ż, беспомощность ż
- włoski: (1.1) indolenza ż
- źródła:
- ↑ Hasło „indolencja” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 107.
- ↑ Hasło „indolencja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.