unieszczęśliwienie
unieszczęśliwienie (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌũɲɛʃʧ̑ɛ̃w̃ɕlʲiˈvʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [ũńeščẽũ̯ślʹivʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • -ni…• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) uczynienie kogoś nieszczęśliwym
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik unieszczęśliwienie dopełniacz unieszczęśliwienia celownik unieszczęśliwieniu biernik unieszczęśliwienie narzędnik unieszczęśliwieniem miejscownik unieszczęśliwieniu wołacz unieszczęśliwienie
- przykłady:
- (1.1) Jednym głupim ruchem spowodował unieszczęśliwienie wszystkich swoich bliskich.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) uszczęśliwienie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szczęście n, nieszczęście n, nieszczęsność ż, nieszczęśliwość ż, nieszczęśliwiec m, nieszczęśnik m, nieszczęśnica ż, unieszczęśliwianie n
- czas. unieszczęśliwić dk., unieszczęśliwiać ndk.
- przym. nieszczęśliwy, nieszczęsny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) rzecz. odczas. od unieszczęśliwić
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła: