nieszczęśnik
nieszczęśnik (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba nieszczęśliwa, wzbudzająca litość i współczucie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nieszczęśnik nieszczęśnicy dopełniacz nieszczęśnika nieszczęśników celownik nieszczęśnikowi nieszczęśnikom biernik nieszczęśnika nieszczęśników narzędnik nieszczęśnikiem nieszczęśnikami miejscownik nieszczęśniku nieszczęśnikach wołacz nieszczęśniku nieszczęśnicy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) nieszczęśliwiec, biedak, biedaczek, biedaczysko, biedaczyna, nieborak; przest. niebożę
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nieszczęście n, nieszczęśliwiec m, nieszczęśliwość ż, nieszczęsność ż
- forma żeńska nieszczęśnica ż
- przym. nieszczęsny, nieszczęśliwy
- przysł. nieszczęsnie, nieszczęśliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) wretch
- arabski: (1.1) تعيس m
- białoruski: (1.1) нешчаслівец m, бедалага m
- bułgarski: (1.1) нещастник m
- jidysz: (1.1) שלימזל m
- portugalski: (1.1) infeliz m
- rosyjski: (1.1) бедняга
- słoweński: (1.1) nesrečnež m
- źródła: