unieszczęśliwianie

unieszczęśliwianie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌũɲɛʃʧ̑ɛ̃w̃ɕlʲiˈvʲjä̃ɲɛ], AS: [ũńeščẽũ̯ślʹivʹi ̯ä̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • -ni…• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) czynienie kogoś nieszczęśliwym

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	unieszczęśliwianie
dopełniacz	unieszczęśliwiania
celownik	unieszczęśliwianiu
biernik	unieszczęśliwianie
narzędnik	unieszczęśliwianiem
miejscownik	unieszczęśliwianiu
wołacz	unieszczęśliwianie

przykłady:

(1.1) Miał już dość unieszczęśliwiania wszystkich wokół.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) marwienie, krzywdzenie, męczenie, dręczenie

antonimy:

(1.1) uszczęśliwianie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. unieszczęśliwiać ndk., unieszczęśliwić dk.

rzecz. unieszczęśliwienie n, nieszczęście n, szczęście n

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od unieszczęśliwiać

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: