unieszczęśliwiać

unieszczęśliwiać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌũɲɛʃʧ̑ɛ̃w̃ɕˈlʲivʲjäʨ̑], AS[ũńeščẽũ̯ślʹivʹi ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.asynch. ę akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) sprawiać, że ktoś jest zmartwiony, nieszczęśliwy, smutny
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Czy ty musisz unieszczęśliwiać wszystkich swoich bliskich?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) uszczęśliwiać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczęście n, nieszczęście n, nieszczęsność ż, nieszczęśliwość ż, unieszczęśliwianie, unieszczęśliwienie
czas. unieszczęśliwić
przym. nieszczęśliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: