turkot

turkot (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) niski, przerywany dźwięk wydawany przez twarde przedmioty uderzających o powierzchnię lub o siebie nawzajem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	turkot	turkoty
dopełniacz	turkotu	turkotów
celownik	turkotowi	turkotom
biernik	turkot	turkoty
narzędnik	turkotem	turkotami
miejscownik	turkocie	turkotach
wołacz	turkocie	turkoty

przykłady:

(1.1) Za oknem plebanii rozległ się gwałtowny turkot kół.

składnia:

(1.1) turkot + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) klekot, stukot, terkot; daw. tarkot

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dźwięk

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. odturkotać dk., rozturkotać dk., poturkotać dk., turkotać ndk., zaturkotać dk.

przym. turkotliwy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: