klekot

klekot (język polski)

klekot (1.1) bociani

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ornit. odgłos wydawany przez bociany

(1.2) terkotanie maszyny lub motoru

(1.3) stary przedmiot, najczęściej instrument lub urządzenie

(1.4) przest. kościelna drewniana kołatka

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klekot	klekoty
dopełniacz	klekotu	klekotów
celownik	klekotowi	klekotom
biernik	klekot	klekoty
narzędnik	klekotem	klekotami
miejscownik	klekocie	klekotach
wołacz	klekocie	klekoty

(1.3-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klekot	klekoty
dopełniacz	klekotu / klekota	klekotów
celownik	klekotowi	klekotom
biernik	klekot / klekota	klekoty
narzędnik	klekotem	klekotami
miejscownik	klekocie	klekotach
wołacz	klekocie	klekoty

przykłady:

(1.1) Nad dachami chat rozległ się bociani klekot.

(1.2) Znam mechanika, który po klekocie silnika potrafi ocenić skalę problemu.

(1.3) Piwnicę dziadka Józka wypełniają nieużyteczne klekoty.

(1.4) W Wielki Piątek w kościele używa się klekotów zamiast dzwonka.

składnia:

kolokacje:

(1.1) klekot bociani

(1.2) klekot maszyny do pisania / tramwaju

synonimy:

(1.1) klekotanie

(1.2) klekotanie

(1.3) grat, rzęch, rupieć

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) odgłos

(1.2) dźwięk

(1.3) przedmiot

(1.4) kołatka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klekotka ż, klekotnica ż, klekotun m, klekotanie n, klekocik mrz

czas. klekotać ndk.

przym. klekotliwy

wykrz. kle

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) clatter
• białoruski: (1.1) клёкат m
• ukraiński: (1.1) кле́кіт m, клекота́ння n, клекоті́ння n, rzad. клект m, rzad. клекта́ння n

źródła: