wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) wydawać niski, przerywany dźwięk, który powstaje przy uderzaniu twardych przedmiotów o powierzchnię lub o siebie nawzajem
odmiana:
(1.1) koniugacja IX lub
przykłady:
(1.1) Bez przerwy dzień i noc jeździły tam małe żelazne wagoniki, turkocąc i zgrzytając, a przed oknami sterczał cienki blaszany dymiący komin[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) klekotać, stukotać, terkotać; daw. tarkotać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. turkot m
czas. doturkotać dk., odturkotać dk., poturkotać dk., rozturkotać dk., zaturkotać dk.
przym. turkotliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. turkot + -ać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Monika Żeromska, Wspomnienia, 2007, Narodowy Korpus Języka Polskiego.