tercja

tercja (język polski) edytuj

wymowa:: IPA: [ˈtɛrʦ̑ʲja], AS: [tercʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. interwał o wielkości 3 lub 4 półtonów; zob. też tercja (interwał) w Wikipedii

(1.2) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający szesnastu punktom (6,0144 mm)^[1]

(1.1-2) ^[2]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tercja	tercje
dopełniacz	tercji	tercji
celownik	tercji	tercjom
biernik	tercję	tercje
narzędnik	tercją	tercjami
miejscownik	tercji	tercjach
wołacz	tercjo	tercje

przykłady:

składnia:

kolokacje:: (1.1) tercja wielka • tercja mała

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. tercjan m, Tercjusz m, tercjarz m, tercjarstwo n, tercet m, tercjarka ż; przym. tercjowy, tercjarski

związki frazeologiczne:

etymologia:: (1.1-2) łac. tertia → trzecia^[2]

uwagi:: zob. dwutercja

tłumaczenia:

bułgarski: (1.1) терца ż
esperanto: (1.1) tercio, trito
niderlandzki: (1.1) terts
niemiecki: (1.1) Terz ż

źródła:

↑ Hasło „Didot” w: Jacek Mrowczyk, Niewielki słownik typograficzny, Czysty Warsztat, 2008, ISBN 978-83-89945-20-4, s. 54.
↑ ^2,0 ^2,1 Hasło „tercja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=tercja&oldid=8288093”