półton (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpuwtɔ̃n], AS[puu̯tõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. jeden z kolorów pośrednich między dwiema barwami podstawowymi
(1.2) muz. najmniejsza odległość między dwoma dźwiękami we współczesnym zachodnim systemie tonalnym; zob. też półton w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Oliwkowy jest półtonem między żółtym a zielonym.
(1.1) W malarstwie typowo secesyjnym posługiwano się najczęściej liniami falistymi, operując półtonami, a jeśli już pełnymi barwami, to raczej zgaszonymi.[1]
(1.2) W stroju równomiernie temperowanym stosunek dwóch dźwięków w odległości półtonu jest równy  .
(1.2) Aby obniżyć dźwięk o półton, wystarczy dopisać do niego bemol, jeśli chcemy o tę samą wysokość podwyższyć dźwięk, używamy krzyżyka.
(1.2) Kwinta czysta składa się z siedmiu półtonów.
(1.2) Półton składa się ze stu centów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. półtonowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.2) por. cały ton • ćwierćton
tłumaczenia:
źródła:
  1. hasło Młoda Polska na polskojęzycznej Wikipedii