teocentryzm
teocentryzm (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) teol. pogląd uznający Boga za najwyższą wartość oraz przyczynę i cel wszystkiego, co istnieje; zob. też teocentryzm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik teocentryzm teocentryzmy dopełniacz teocentryzmu teocentryzmów celownik teocentryzmowi teocentryzmom biernik teocentryzm teocentryzmy narzędnik teocentryzmem teocentryzmami miejscownik teocentryzmie[1] teocentryzmach wołacz teocentryzmie[1] teocentryzmy
- przykłady:
- (1.1) Prawo moralne było bowiem w kulturze nowożytnego teocentryzmu dziełem Boga, które człowiek mógł jedynie wypełniać[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) średniowieczny teocentryzm
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. teocentryczny
- przysł. teocentrycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) theocentricism, theocentricity, theocentrism
- hiszpański: (1.1) teocentrismo m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
- ↑ Ewa Szczęsna, Poetyka reklamy, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.