stójkowy (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[stujˈkɔvɨ], AS[stui ̯kovy]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. policjant w stopniu szeregowca w Rosji i w zaborze rosyjskim[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przez rynek kroczy z zawiniątkiem w ręku rewirowy Oczumiełow w nowym płaszczu. Tuż za nim rudy stójkowy z rzeszotem pełnym skonfiskowanego agrestu.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) policjant
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. stójka ż, stawanie n, stanie n
czas. stawać ndk., stać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Krystyna Skalska, Hanna Budzykowa, Język polski. Teksty literackie oraz ćwiczenia w mówieniu i pisaniu, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1986, s. 28.
  2. Anton Czechow, Kameleon, tłum. Tadeusz Łopalewski.