sprzymierzeniec (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌspʃɨ̃mʲjɛˈʒɛ̃ɲɛt͡s], AS[spšmʹi ̯ežńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która sprzyja komuś, wspiera kogoś; jest w przymierzu z kimś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) I wiesz, co im odpowiedziałem: wolę jawnego wroga aniżeli sprzymierzeńca, który, gdy przyjdzie okazja, wbije nóż w plecy[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) aliant, sojusznik, przyjaciel
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przymierze n
czas. sprzymierzać się, sprzymierzyć się, sprzyjać
przym. sprzymierzeńczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tadeusz Kwiatkowski, Panopticum, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.