sojusznik (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[sɔˈjuʃʲɲik], AS[soi ̯ušʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) państwo lub osoba, która zobowiązuje się do współpracy i udzielania pomocy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sprzymierzeniec, aliant
antonimy:
(1.1) nieprzyjaciel, wróg
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sojusz m
forma żeńska sojuszniczka ż
przym. sojuszniczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) ros. союзник[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tadeusz Kuroczycki, Wojciech Ryszard Rzepka, Zapożyczenia leksykalne z rosyjskiego w polszczyźnie pisanej, Studia Rossica Posnaniensia 10, 107-115, Poznań 1978, s. 110.