Wikisłownik

sobowtór

sobowtór (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [sɔˈbɔftur], AS: [soboftur], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba wyglądająca bardzo podobnie do innej; zob. też sobowtór w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniksobowtórsobowtóry
dopełniaczsobowtórasobowtórów
celowniksobowtórowisobowtórom
bierniksobowtórasobowtórów
narzędniksobowtóremsobowtórami
miejscowniksobowtórzesobowtórach
wołaczsobowtórzesobowtóry
ndepr. M. i W. lm: (ci) sobowtórzy / sobowtórowie
przykłady:
(1.1) Otóż ja mam sobowtóra i to jego widziałeś, nie mnie!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=sobowtór&oldid=8297746”