sekto

sekto (esperanto)

morfologia:

sekt•o

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) rel. sekta (grupa wyznaniowa)

(1.2) sekta (odizolowana grupa społeczna)

odmiana:

(1.1-2)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	sekto	sektoj
akuzativo	sekton	sektojn

przykłady:

(1.1) Sed en kafejo en tiu minuto komenciĝis granda disputado inter ĉiuj alilanduloj de diversaj religioj kaj sektoj, kiuj tie sin trovis. → Lecz w kawiarni w tej chwili zaczął się wielki spór między wszystkimi cudzoziemcami różnych religii i sekt, które tam znalazły się.

(1.2) Sed leviĝis iuj kredantoj el la sekto de la Fariseoj, dirante: Estas necese cirkumcidi ilin, kaj ordoni, ke ili observu la leĝon de Moseo. → Lecz niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, powstali mówiąc: Trzeba ich obrzezać i nakazać im, żeby przestrzegali zakonu Mojżesza.

składnia:

kolokacje:

(1.1) religia sekto → sekta religijna • mistika sekto → sekta mistyczna

(1.2) militista sekto → militarna sekta • antikva sekto de filozofoj → antyczna sekta filozofów • sekto de sorĉistinoj → sekta czarownic

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sektano sekteco, sektemo, sektismo

przym. sekta

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: