realność

realność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest realne; cecha tych, którzy są realni

(1.2) przest. majątek nieruchomy, budynek lub grunt mający konkretnego właściciela

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	realność	realności
dopełniacz	realności	realności
celownik	realności	realnościom
biernik	realność	realności
narzędnik	realnością	realnościami
miejscownik	realności	realnościach
wołacz	realności	realności

przykłady:

składnia:

(1.1) realność + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) faktyczność, rzeczywistość, fizyczność

(1.2) nieruchomość, posiadłość, posesja

antonimy:

(1.1) nierealność, wirtualność

hiperonimy:

(1.1) cecha

(1.2) majątek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. realistyczność ż, nierealność ż, real m, urealnienie n, urealnianie n, realista m, realistka ż, realizm m, surrealizm m, hiperrealizm m, realizacja ż, surrealistyczność ż, hiperrealistyczność ż, realizowanie n, zrealizowanie n, realia nmos, real m

czas. realizować ndk., zrealizować dk., urealniać ndk., urealnić dk.

przym. realny, realistyczny, surrealistyczny, hiperrealistyczni, nierealny, nierealistyczny

przysł. realnie, nierealnie, surrealistycznie, hiperrealistycznie, nierealnie, nierealistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) pol. realny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: