praktyka

praktyka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpraktɨka], AS: [praktyka], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) świadoma i celowa działalność ludzka

(1.2) okres szkolenia lub nabywania wprawy w jakimś zawodzie

(1.3) doświadczenie zdobyte dzięki działalności ludzkiej

(1.4) wykonywanie zawodu

(1.5) st.pol. wróżba

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: praktyk

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	praktyka	praktyki
dopełniacz	praktyki	praktyk
celownik	praktyce	praktykom
biernik	praktykę	praktyki
narzędnik	praktyką	praktykami
miejscownik	praktyce	praktykach
wołacz	praktyko	praktyki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) nieuczciwa praktyka

(1.4) praktyka lekarska

synonimy:

(1.2) ćwiczenie

(1.3) biegłość, doświadczenie, rutyna, wprawa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. praktykowanie n, praktyczność ż, praktykant, praktykantka, praxis

przym. praktyczny

przysł. praktycznie

czas. praktykować

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. pratique < łac. < gr. πράξη

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) practice; (1.2) practice, u rzemieślnika: apprenticeship; (1.3) practice; (1.4) practice
• arabski: (1.1) ممارسة ż
• duński: (1.1) praktik w; (1.2) praktik w
• esperanto: (1.1) praktikado, praktiko; (1.4) praktikado, praktiko
• francuski: (1.1) pratique ż
• gudźarati: (1.1) અભ્યાસ m (abhyāsa)
• hindi: (1.1) अभ्यास
• niemiecki: (1.1) Praktik ż; (1.2) Praktikum n
• rosyjski: (1.1) практика ż
• sanskryt: (1.1) अभ्याश m, अभ्यास
• szwedzki: (1.1) praktik w
• ukraiński: (1.1) практика ż

źródła: