rutyna

rutyna (język polski)

wymowa:

IPA: [ruˈtɨ̃na], AS: [rutỹna], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) biochem. flawonoid pochodzenia roślinnego; zob. też rutyna w Wikipedii

(1.2) postępowanie według utartych szablonów

(1.3) monotonia, nuda, brak zmian

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rutozyd

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.2) rzecz. rutyniarstwo n, rutyniarz m

(1.2) przym. rutynowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. routine

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rutin, rutoside, sophorin
• arabski: (1.2) روتين
• duński: (1.2) rutine w
• esperanto: (1.1) rutino, rutozido, soforino; (1.2) rutino
• francuski: (1.1) rutoside, rutine, sophorine; (1.2) train-train
• japoński: (1.1) ルチン
• jidysz: (1.2) רוטין ż (rutin)
• nowogrecki: (1.2) ρουτίνα ż; (1.3) ρουτίνα ż
• szwedzki: (1.2) rutin w, vanetänkande n, stereotypi w, slentrian w
• ukraiński: (1.1) рутина ż
• węgierski: (1.1) rutin
• włoski: (1.1) rutina ż

źródła: