pogrobowiec (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌpɔɡrɔˈbɔvʲjɛt͡s], AS[pogrobovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) dziecko urodzone po śmierci ojca
(1.2) przen. zwolennik przebrzmiałych idei
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Kazimierz Sprawiedliwy był prawdopodobnie pogrobowcem.
(1.2) Czuję się coraz to śmiesznym pogrobowcem Młodej Polski, do której nigdy nie należałem[2].
składnia:
(1.2) pogrobowiec + D. (czegoś)
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) epigon, kontynuator
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grobowniki nmos, grobowiec m, grób
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
  2. Patrząc, Józef Czapski, 1983 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.