pogrobowiec
pogrobowiec (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌpɔɡrɔˈbɔvʲjɛt͡s], AS: [pogrobovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pogrobowiec pogrobowcy dopełniacz pogrobowca pogrobowców celownik pogrobowcowi pogrobowcom biernik pogrobowca pogrobowców narzędnik pogrobowcem pogrobowcami miejscownik pogrobowcu pogrobowcach wołacz pogrobowcu / pogrobowcze[1] pogrobowcy depr. M. i W. lm: (te) pogrobowce[1]
- przykłady:
- (1.1) Kazimierz Sprawiedliwy był prawdopodobnie pogrobowcem.
- (1.2) Czuję się coraz to śmiesznym pogrobowcem Młodej Polski, do której nigdy nie należałem[2].
- składnia:
- (1.2) pogrobowiec + D. (czegoś)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) epigon, kontynuator
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
- ↑ Patrząc, Józef Czapski, 1983 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.