pies przewodnik

pies przewodnik (język polski)

pies przewodnik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpʲjɛs pʃɛˈvɔdʲɲik], AS: [pʹi ̯es pševodʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j  ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) pies szkolony w celu pomocy osobom niewidomym lub niesłyszącym

odmiana:

(1.1) związek zgody;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pies przewodnik	psy przewodniki
dopełniacz	psa przewodnika	psów przewodników
celownik	psu przewodnikowi	psom przewodnikom
biernik	psa przewodnika	psy przewodników
narzędnik	psem przewodnikiem	psami przewodnikami
miejscownik	psie przewodniku	psie przewodniku
wołacz	psie przewodniku	psy przewodniki

przykłady:

(1.1) W Warszawie wchodzenie do obiektów publicznych z psami przewodnikami nie jest już większym problemem, ale w całej Polsce – tak. Liczymy, że wkrótce się to zmieni.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pies towarzyszący, pies asystujący

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. pies towarzyszący • pies opiekun • pies asystujący

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) guide dog, seeing eye dog
• duński: (1.1) førerhund w
• estoński: (1.1) juhtkoer
• fiński: (1.1) opaskoira
• francuski: (1.1) chien guide d'aveugle
• islandzki: (1.1) blindrahundur
• japoński: (1.1) 盲導犬(もうどうけん)
• łotewski: (1.1) suns pavadonis m
• niderlandzki: (1.1) geleidehond
• niemiecki: (1.1) Blindenführhund m, Blindenhund m
• norweski (bokmål): (1.1) førerhund m
• portugalski: (1.1) cão-guia
• rosyjski: (1.1) собака-поводырь
• szwedzki: (1.1) ledarhund w, blindhund w

źródła: