pies przewodnik
- wymowa:
- IPA: [ˈpʲjɛs pʃɛˈvɔdʲɲik], AS: [pʹi ̯es pševodʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy
- odmiana:
- (1.1) związek zgody;
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pies przewodnik psy przewodniki[1] dopełniacz psa przewodnika psów przewodników celownik psu przewodnikowi psom przewodnikom biernik psa przewodnika psy przewodników narzędnik psem przewodnikiem psami przewodnikami miejscownik psie przewodniku psie przewodniku wołacz psie przewodniku psy przewodniki[1]
- przykłady:
- (1.1) W Warszawie wchodzenie do obiektów publicznych z psami przewodnikami nie jest już większym problemem, ale w całej Polsce – tak. Liczymy, że wkrótce się to zmieni[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) pies towarzyszący, pies asystujący
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. pies towarzyszący • pies opiekun • pies asystujący
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) guide dog, seeing eye dog
- duński: (1.1) førerhund w
- estoński: (1.1) juhtkoer
- fiński: (1.1) opaskoira
- francuski: (1.1) chien guide d'aveugle
- islandzki: (1.1) blindrahundur
- japoński: (1.1) 盲導犬
- łotewski: (1.1) suns pavadonis m
- niderlandzki: (1.1) geleidehond
- niemiecki: (1.1) Blindenführhund m, Blindenhund m
- norweski (bokmål): (1.1) førerhund m
- portugalski: (1.1) cão-guia
- rosyjski: (1.1) собака-поводырь
- szwedzki: (1.1) ledarhund w, blindhund w
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Psy przewodniki (pl). Rada Języka Polskiego, 2005. [dostęp 2022-11-01].
- ↑ Sejm i psy przewodnicy