paraliż

paraliż (język polski)

wymowa:

IPA: [paˈralʲiʃ], AS: [paralʹiš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) utrata możliwości ruchu spowodowana uszkodzeniem układu nerwowego

(1.2) przen. niemożność działania

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	paraliż
dopełniacz	paraliżu
celownik	paraliżowi
biernik	paraliż
narzędnik	paraliżem
miejscownik	paraliżu
wołacz	paraliżu

przykłady:

(1.1) Wtedy jedna strona twarzy wykrzywia się. To nie paraliż, to po prostu porażenie nerwu twarzowego. Ta choroba wywołana jest deficytem wapnia w organizmie.

(1.2) Zgłoszeń było podobno tak wiele, że ich liczba groziła paraliżem policji, więc państwo wykazało się sprawnością legislacyjną i szybciutka nowela ustawy już obowiązuje.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) porażenie, bezwład, bezwładność

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kalectwo

hiponimy:

(1.1) niedowład

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. paralityk mos, paralityczka ż, paraliżowanie n, sparaliżowanie n

czas. paraliżować ndk., sparaliżować dk.

przym. paralityczny

przysł. paralitycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) paralysis
• arabski: (1.1) شلل, شل
• baskijski: (1.1) paralisi
• białoruski: (1.1) параліч m
• bułgarski: (1.1) паралич m, парализа ż
• duński: (1.1) paralyse w, lammelse w, parese w
• francuski: (1.1) paralysie, plégie
• hiszpański: (1.1) parálisis ż
• kataloński: (1.1) paràlisi ż
• niemiecki: (1.1) Paralyse ż, Lähmung ż
• nowogrecki: (1.1) παράλυση ż
• portugalski: (1.1) paralisia
• rosyjski: (1.1) паралич m
• sanskryt: (1.1) स्वाप m (svāpa), सुप्ति ż (supti)
• turecki: (1.1) paralizi
• ukraiński: (1.1) параліч m
• węgierski: (1.1) paralízis
• włoski: (1.1) paralisi

źródła: