deficyt (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[dɛˈfʲiʦ̑ɨt], AS[defʹicyt], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) niedobór, brak; zob. też deficyt w Wikipedii
(1.2) ekon. przewaga wydatków nad dochodami
odmiana:
(1.1-2) [1][2]
przykłady:
(1.2) W Polsce każdego roku występuje deficyt budżetowy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) deficyt handlowy / masy / wody / tlenowy / psychicznyquasi-deficyt
(1.2) deficyt budżetowy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. deficytowość ż
zdrobn. deficycik mrz
przym. deficytowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Defizit, ang. deficit, wł. deficit < łac. deficitbrakuje[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „deficyt” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „deficyt” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Hasło „deficyt” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.