parafianin

parafianin (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌparaˈfʲjä̃ɲĩn], AS: [parafʹi ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) kośc. członek wspólnoty parafialnej

(1.2) przest. pogard. mężczyzna ze wsi, bez ogłady, wykształcenia, zacofany

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	parafianin	parafianie
dopełniacz	parafianina	parafian
celownik	parafianinowi	parafianom
biernik	parafianina	parafian
narzędnik	parafianinem	parafianami
miejscownik	parafianinie	parafianach
wołacz	parafianinie	parafianie

przykłady:

(1.1) Parafianie zebrali się na niedzielnej mszy.

(1.1) Zdaniem niektórych parafian postąpiono nierozważnie, stawiając kościół na tak grząskim gruncie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. parochianin

(1.2) ograniczony; pot. zacofaniec

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wierny; pot. owieczka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. parafia ż

forma żeńska parafianka ż

przym. parafialny, parafiański

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. parafia + -anin

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) parishioner
• arabski: (1.1) الأبرشي
• białoruski: (1.1) прыхаджанін m, парафіянін m
• bułgarski: (1.1) енориаш m
• chorwacki: (1.1) župljanin m
• esperanto: (1.1) paroĥano
• francuski: (1.1) paroissien m
• hiszpański: (1.1) parroquiano m, feligrés m
• interlingua: (1.1) parochiano
• niemiecki: (1.1) Gemeindemitglied n
• nowogrecki: (1.1) ενορίτης m
• rosyjski: (1.1) прихожанин m
• ukraiński: (1.1) парафіянин m
• włoski: (1.1) parrocchiano m

źródła: