opętany (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɔpɛ̃nˈtãnɨ], AS[opẽntãny], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) o człowieku: taki, który zachowuje się nieobliczalnie[1]
(1.2) o zjawiskach, uczuciach itp.: szalony, gwałtowny[1]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) człowiek szalony, nieobliczalny[2]
(2.2) rel. osoba, której ciałem zawładnął zły duch

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) imiesłów przymiotnikowy od: opętać
odmiana:
(1.1-2)
(2.1-2)
przykłady:
(2.2) Dla opętanych jedynym ratunkiem jest egzorcyzm.
(3.1) Ludzie opętani przez hazard odczuwają tylko dwa rodzaje emocji radość i złość[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. opętanie n, opętywanie n
forma żeńska opętana ż
czas. opętać dk., opętywać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. opętać + -ny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „opętany I” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „opętany II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. poradnikzdrowie.pl