opętanie
opętanie (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) uzależnienie kogoś od siebie w sensie negatywnym
- (1.2) ogarnięcie kogoś, zmieniając jego uczucia i wpływając na jego postępowanie
- (1.3) rel. stan bycia owładniętym przez demona; zob. też opętanie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik opętanie opętania dopełniacz opętania opętań celownik opętaniu opętaniom biernik opętanie opętania narzędnik opętaniem opętaniami miejscownik opętaniu opętaniach wołacz opętanie opętania
- przykłady:
- (1.3) Kapłan zapytany między innymi o częstotliwość występowania opętań ekspiacyjnych, zwraca uwagę na zaskakująco dużą skalę tego zjawiska[1].
- (1.3) W teologii chrześcijańskiej opętaniem określa się zawładnięcie ciałem osoby opętanej przez demona[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) opętanie demoniczne / ekspiacyjne
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.3) owładnięcie, zawładnięcie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pętla ż, opętana ż, opętany mos
- czas. opętać dk., opętywać ndk.
- przym. opętany
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.3) possession
- francuski: (1.3) possession ż
- hiszpański: (1.3) posesión ż
- kataloński: (1.3) possessió ż
- łaciński: (1.3) possessio ż
- niemiecki: (1.3) Besessenheit ż
- portugalski: (1.3) possessão ż
- rosyjski: (1.3) одержимость ż (oderžímostʹ)
- węgierski: (1.3) megszállottság, őrültség
- włoski: (1.3) possessione ż
- źródła: