nieopanowany (język polski)

edytuj
wymowa:
podział przy przenoszeniu wyrazu: nie•o•pa•no•wa•ny
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niepanujący nad sobą[1]; niepowściągliwy, gwałtowny[2]
(1.2) taki, nad którym ktoś nie panuje[1]; niezależny od czyjej woli[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Większość ludzi ryczała, rechotała, zanosiła się wielkim, nieopanowanym śmiechem[3].
(1.1) Mógł unikać rozmów, które kończyły się wybuchami nieopanowanego gniewu[4].
(1.2) Uczyniła jakiś nieopanowany ruch ręką i zawadziła o talerz, zrzucając go na podłogę[5].
składnia:
kolokacje:
(1.1) nieopanowany człowiek[6]
(1.2) nieopanowany lęk / śmiech • nieopanowana radość / żądza • nieopanowane emocje[6]
synonimy:
(1.1-2) gwałtowny
antonimy:
(1.1) opanowany
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nieopanowanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. panować[6]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „nieopanowany” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1   Hasło „nieopanowany” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Andrzej Braun, Lewanty, s. 362.
  4. Aleksander Jackiewicz, Wiedeńska wiosna, s. 101.
  5. Antoni Olcha, Most nad urwiskiem, t. I, s. 240.
  6. 6,0 6,1 6,2   Hasło „nieopanowany” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.